...φτάνει κάποτε η στιγμή που συνειδητοποιείς πως οι λέξεις πρέπει να αποκτούν νόημα όχι σαν μονάδες, αλλά σαν συστατικά του περιβάλλοντα χώρου των διπλανών τους λέξεων, προτάσεων ή στοίχων, παραγράφων ή στροφών, κειμένων ή τραγουδιών ή ποιημάτων...
Και έρχεται η μέρα που αναγνωρίζεις τις αυτοκαταστροφικές σου συνήθειες στην επικοινωνία με τους διπλανούς και δικούς σου ανθρώπους όπου οι λέξεις ή το πολύ οι προτάσεις γίνονται παντιέρα για αναζήτηση του δικαίου σου ενάντια σε ένα αόριστο εχθρό...
Και κάπου στη πορεία αναγνωρίζεις πως στο σκότωσε το μπάτσο που έχεις μέσα σου έχασε την βαρύτητα το όργανο καταστολής σαν λέξη και γίνεται ασήκωτος ο κακός σου εαυτός [που] καραδοκεί.
Ναι... είναι καιρός για αλλαγή...
Όταν οι γνώμες των άλλων σ' εξοργίζουν
κι όταν οι αρχές σου τη βία υποστηρίζουν
για ποιόν αγώνα λοιπόν θα ξεκινήσεις
με ποιος εχθρό θα χτυπηθείς.
Κι αν θελήσεις κάποτε ν' αλλάξεις την ζωή σου
πρέπει να διώξεις το κακό που τρώει την ψυχή σου
γιατί δεν φτάνει μονάχα να γκρεμίζεις
ο κακός σου εαυτός καραδοκεί.
Σκότωσε τον μπάτσο που έχεις μέσα σου
Σκότωσε τον μπάτσο πριν είναι αργά
Κι όταν χρειαστείς κουράγιο μην τρομάξεις
σκέψου πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις
πρέπει την μάχη αυτή να την κερδίσεις
είναι καιρός για αλλαγή.
Σκότωσε τον μπάτσο που έχεις μέσα σου
Σκότωσε τον μπάτσο πριν είναι αργά
