Όταν τζιήνα που θκιαβάζεις στην εφημερίδα, ξέρεις τα που πρώτο σσιέρι...

Βαλεντίνη Αναστασίου: μια θαρραλέα γυναίκα από το Πραστειό

Της Sevgul Uludag, εφημερίδα Πολίτης, 30/8/2009


Η πρώτη μου θερμοφόρα είχε τη μορφή της Florence Nightingale? Η μητέρα μου τη γέμιζε με ζεστό νερό τις κρύες βραδιές για να διατηρεί τα πόδια μου ζεστά και απολάμβανα τη ζεστασιά κάτω από τα πόδια μου καθώς η μητέρα μου έλεγε ιστορίες της θρυλικής νοσοκόμας Florence Nightingale? Πιθανώς ήταν ένα τέχνασμά της για να με βοηθήσει να κοιμηθώ? Ενώ άκουγα τις ιστορίες της Florence Nightingale και τα πόδια μου ζεσταίνονταν, αποκοιμόμουν με τη σκέψη ότι υπάρχουν καλοί άνθρωποι στον κόσμο που βοηθούσαν όσους ήταν άρρωστοι? Η μητέρα μού μάθαινε ποιήματα που μιλούσαν για άστεγα παιδιά, παιδιά χωρίς μια σκεπή πάνω από το κεφάλι τους, παιδιά χωρίς φαγητό, και με μάθαινε να είμαι ευγνώμων με τα λίγα που είχαμε. Αυτά ήταν τα πρώτα μου μαθήματα για την ανθρωπιά στην ηλικία των 6-7 χρονών? Μου μάθαινε να μην αγγίζω ποτέ αυτά που δεν μου ανήκαν, να μην παίρνω ποτέ κάτι εκτός αν μου το πρόσφεραν, μου δίδασκε τα σωστά και τα λάθη από μικρή ηλικία? Ακόμα και στο σπίτι της αδελφής μου, δεν άνοιγα το ψυγείο για να δω τι υπήρχε μέσα και δεν έπαιρνα τίποτε εκτός αν αυτή μου το πρόσφερε?

Είχαμε ένα σπίτι με έναν όμορφο κήπο, γάτες, μια τηλεόραση, ένα ράδιο, ένα παλιό αυτοκίνητο Φολκσβάγκεν και πολλή αγάπη! Η μητέρα μου μεγάλωσε πολύ φτωχή και εργαζόταν όλη της τη ζωή για να κάνει ευτυχισμένη την οικογένειά της? Χαμογελούσε στα λουλούδια που άνθιζαν, στη μικρή σαύρα στο παράθυρο, στους γάτους που τριγυρνούσαν στον κήπο, στα πουλιά που έρχονταν και κελαηδούσαν, και πάντοτε γέμιζε ένα κουβά με νερό για όλα τα ζώα να έρθουν και να πιουν σε όλη τη διάρκεια του χρόνου? Μάζευε πάντα κάθε απόγευμα το καλοκαίρι γιασεμί, και περνούσε λουλούδια σε κλωστή για να τα δώσει σε φίλους και συγγενείς ? ένα κομμάτι της καρδιάς της ήταν σε όλα τα πράγματα που έκανε, όλα τα γεύματα που μαγείρευε και όλες τις μάλλινες μπλούζες που μου έπλεκε?

Μεγάλωσα μαθαίνοντας να χαμογελώ κάθε βράδυ στα αστέρια διότι αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που μου έδειξε, να βλέπω τη βροχή και να χαμογελώ, να βλέπω τα λουλούδια και να χαμογελώ, να βλέπω την ομορφιά και να χαμογελώ, εκτιμώντας το γεγονός ότι μπορώ να τα απολαμβάνω όλα, διότι έτσι με δίδαξε: Να βλέπω τη ζωή με ένα μεγάλο χαμόγελο που να βγαίνει από την καρδιά μου!

Μου έμαθε ότι το χαμόγελο βγαίνει από την καρδιά, από την ευχαρίστηση για αυτά που έχεις, την εκτίμηση για τα μικρότερα πράγματα στη ζωή, από το να μην είσαι άπληστος, να μην αρπάζεις αυτά που δεν σου ανήκαν αλλά να μαθαίνεις να εκτιμάς το γεγονός ότι είμαστε ζωντανοί, υγιείς, ότι έχουμε φαγητό να φάμε, έχουμε αγάπη στο σπίτι μας? Το χαμόγελο δεν είχε τίποτε να κάνει με το τέντωμα των χειλιών μας και το φανέρωμα των δοντιών μας, έπρεπε να ξεκινήσει από την καρδιά σου και να καλύψει όλο το πρόσωπό σου, φωτίζοντας τα μάτια σου και όλα γύρω σου? Το χαμόγελο είναι η θετική ενέργεια που προσφέρεις σε όλους τους ανθρώπους και τα φυτά και τα ζώα γύρω σου? Το χαμόγελο είναι το μυστικό της ζωής: Είναι μια έμφυτη ικανότητα, μια μορφή καλοσύνης και ευγένειας που πρόσφερες, διότι εσύ η ίδια έχεις προσφερθεί το πολύτιμο πράγμα που ονομάζεται ζωή!

Όταν γνώρισα τη Βαλεντίνη Αναστασίου είχε ένα μεγάλο χαμόγελο, όπως η μητέρα μου! Το χαμόγελό της έβγαινε από την καρδιά της και έλαμπε γεμάτη θετική ενέργεια. Αυτή η συνταξιούχος καθηγήτρια νοσηλευτικής είχε σπουδάσει στην Αγγλία και τον Καναδά και αποφάσισε να μην πάει για να συνεχίσει τις σπουδές της όταν ο πόλεμος κτύπησε την Κύπρο το 1974, διότι η πατρίδα της την είχε ανάγκη? Εκείνες τις τρομερές μέρες του πολέμου, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, εργαζόταν στο τμήμα πρώτων βοηθειών του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας φροντίζοντας έναν Έλληνα στρατιώτη του οποίου και τα δύο χέρια είχαν ακρωτηριαστεί από τους ώμους, ή προσπαθώντας να σώσει έναν νεαρό Κύπριο στρατιώτη που πέθανε στα χέρια της, χωρίς όνομα, χωρίς ταυτότητα, χωρίς να ξέρει ποιος ήταν? Έπρεπε να γράψει ένα σημείωμα για να βάλει στο στήθος του με τη λέξη «'Αγνωστος?», αφού είχε ψάξει μάταια σε όλες τις τσέπες του για να βρει μια ταυτότητα? Αυτή η γυναίκα από το Πραστειό είχε μια τόσο μεγάλη καρδιά που όταν επισκέφτηκε το σπίτι της το 2003 και είδε το πεντάχρονο αγοράκι τής οικογένειας από την Τουρκία που ζούσε στο σπίτι της, που είχε δύο υπολείμματα στη θέση των χεριών του, βοήθησε να αλλάξει η ζωή του φροντίζοντας να βρεθεί θεραπεία γιΆ αυτό. Το αγόρι είχε καεί σε φωτιά όταν ήταν δύο χρονών, είχε χειρουργηθεί ανεπιτυχώς και στα δύο χέρια στην Τουρκία και στο βόρειο μέρος της Κύπρου: Δεν είχε χέρια, δεν είχε δάκτυλα, έτσι δεν μπορούσε καν να πάει στην τουαλέτα μόνος του, δεν μπορούσε να κρατήσει ένα κουτάλι ή πιρούνι για να φάει το φαγητό του, δεν θα μπορούσε να κρατήσει μολύβι όταν και αν πήγαινε στο σχολείο? Η Βαλεντίνη είχε μια τόσο θαρραλέα καρδιά που πήγε σε ιδιωτικό νοσοκομείο, μίλησε με γιατρούς που θα μπορούσαν να χειρουργήσουν δωρεάν τα χέρια του παιδιού, εφόσον πληρώνονταν τα έξοδα του νοσοκομείου: Έγραψε επιστολές και μάζεψε τα λεφτά στο λογαριασμό του νοσοκομείου για να χειρουργηθεί το παιδί που ονομάζεται Ege (Αιγαίο). Εφόσον ήταν από την Τουρκία και δεν μπορούσαν να περάσουν το οδόφραγμα, πήρε ειδική άδεια για το παιδί και έναν από τους γονείς του για να επισκεφτούν το ιδιωτικό νοσοκομείο, τους παρέλαβε από το οδόφραγμα Λήδρα Πάλας και τους πήρε η ίδια στο νοσοκομείο? Μετά από 9ωρη επέμβαση, τελικά, ο Ege, το παιδί με τα υπέροχα ξανθά μαλλιά και τα καταγάλανα μάτια, είχε αποκτήσει πέντε δάκτυλα στο ένα χέρι. Είχε έρθει στο νοσοκομείο χωρίς χέρια και τώρα έφευγε με ένα χέρι με 5 ολόκληρα δάκτυλα που θα του άλλαζαν ολόκληρή του τη ζωή! Θα άρχιζε να τρώει μόνος του, να κρατά μολύβι στο σχολείο, να κάνει πράγματα που πριν δεν μπορούσε? Η Βαλεντίνη ήταν η Florence Nightingale μας που είχε δει το παιδί ως παιδί και όχι ως «παιδί εποίκου», ως έναν άνθρωπο χωρίς χέρια και είδε ότι δεν θα μπορούσε να έχει μέλλον χωρίς χέρια? Στις 17 Αυγούστου 2009, επισκεφτήκαμε το σπίτι της στο Πραστειό και είδα πώς την αγκάλιασε ο Ege και πως την αγκάλιασε η μητέρα του με όλη της την καρδιά, εκτιμώντας αυτή τη σύγχρονη Florence Nightingale του Πραστειού?

Προσπαθούμε να μαζέψουμε χρήματα μαζί με τη Βαλεντίνη, για την επέμβαση στο άλλο χέρι του Ege ? οι γιατροί, της είπαν, μπορούν να του δημιουργήσουν τρία δάκτυλα έτσι τώρα πρέπει να συγκεντρωθούμε για να δώσουμε μια καλύτερη ευκαιρία στο αγόρι?

Η Βαλεντίνη, στην επιστροφή από το Πραστειό στη Λευκωσία, μου θύμισε τις ιστορίες της Florence Nightingale που μου έλεγε η μητέρα μου όταν ήμουν παιδί, την πρώτη μου θερμοφόρα και ένιωσα ζεστασιά μέσα μου, ξέροντας ότι υπάρχει ανθρωπιά στο νησί αυτό, ανθρωπιά με χαμόγελο: Βαλεντίνη Αναστασίου? Απόψε θα ευχαριστήσω τα αστέρια που είχα την ευκαιρία να τη γνωρίσω και να νιώσω το μεγάλο της χαμόγελο, ένα χαμόγελο όπως της μητέρας μου, ένα χαμόγελο που αγκαλιάζει την ανθρωπότητα άσχετα με εθνικότητα?

*caramel_cy@yahoo.com

Μάμμα είσαι πολλά σπουδαίος άθρωπος...

Κόλημα...

Όλα -μού λένε- ο άνθρωπος μπορεί να τα αντέξει,
τον πόνο και τη μοναξιά, αρκεί να το πιστέψει.

Ο χρόνος φέρνει λησμονιά και τις πληγές μας κλείνει,
μα τη δική μου την πληγή αγιάτρευτη αφήνει.

Μα εγώ έχω χρόνια να τη δω, χρόνια να της μιλήσω,
κι όμως δε μπόρεσα ποτέ τη σκέψη της να σβήσω.

Ποτέ μου δε μιλώ γι' αυτή, ποτέ μου δε ρωτάω,
μα στ' όνειρό μου έρχεται κι απότομα ξυπνάω.

Όλα -μού λένε- ο άνθρωπος μπορεί να τα νικήσει,
ακόμα και στο θάνατο να πάει και να γυρίσει.

Αν όπως λένε ο καιρός τη μνήμη ξεθωριάζει,
γιατί ο δικός της λογισμός τις νύχτες μ' αγκαλιάζει;

Φωστήρες του κυκλοφοριακού

Εθκιάβασα εχτές στον Πολίτη πως οι (ακριβοπληρωμένοι) φωστήρες που εν να μας γλιτώσουν που την πρωινή ταλαιπωρία αποφάσισαν πως η λύση ένει να πλατύνουν το highway. Εν θα μπω στη διαδικασία παράθεσης μελετών που λαλούν πως εν μαλακίες που κάμνουν, εν η δουλειά τους να τα θκιεβάζουν τούτα...

Για την έξοδο της Λευκωσίας άτε να το καταλάβω. Πες τζιαμέ ανοίουνται μπροστά σου καμπόσα χιλιόμετρα highway οπότε πιο πλατύς δρόμος θα μπορούσε να βοηθήσει αν ήταν τζιαμέ το πρόβλημα. Το θέμα ένει όμως πως έννεν κατά την έξοδο που τη Λευκωσία έχουμε σημαντικό πρόβλημα αλλά στο έμπα της. Τζιαι τζιαμέ το πρόβλημα εν λύεται με πιο πλατύ δρόμο.

Κύριοι το πρόβλημα δημιουργείται γιατί η Λευκωσία τις πρωινές ώρες ξυσσιηλά που αυτοκίνητα. Οι εισόδοι της Λευκωσία μπουκκώννουν τζιαι εν φορεί άλλα οπότε δημιουργείται κίνηση. Εκάμετε κάτι για τούτο? Ερυθμίσετε τα φώτα τροχαίας να δουλεύκουν σωστά ούτως ώστε άμα καταφέρεις να κινηθείς να συνεχίσεις να βρίσκεις πράσινο τζιαι να μεν σταματάς σε ούλλα τα φώτα? Εδημιουργήσετε γραμμές λεωφορείου τζιαι αγοράσετε λεωφορεία να έσσιει εναλλακτική λύση ο άλλος τζιαι να μέννεν αναγκασμένος να έρτει με το αυτοκίνητο του? Με τα 40 εκατομμύρια που λοαρκάζεται να πετάξετε σε κόψιμο δεντρών τζιαι περεταίρω σσιηλαρώματος με κουγκρί τζιαι πίσσα εμπορούσετε να αγοράσετε 50 λεωφορεία τζιαι να πιερώννεται τζιαι τους οδηγούς τους να πέρνουν τζιαι να φέρνουν το κόσμο μούχτιν ώσπου ο κόσμος να βάλει το λεωφορείο στη ζωή του τζιαι να γίνει αυτοσυντήρητο το λεωφορείο. Εν τζιεν να εχρειάζετουν τζιαι δίπλωμα ευρεσιτεχνίας αν το εφαρμόζετε τούτο... ΤΖιαι στην τελευταία τριτοκοσμική χώρα του κόσμου έτσι γίνεται...

Φυσικά τζιαμέ οι πούντζιες των κεντηκελένηων που αποφασίζουν εν να εγεμώνναν πιο λλίον (γιατί πάλε εν να εγεμώνναν). Οπότε επροτιμήσετε το πίσσωμα τζιας φωνάζουν ούλλοι οι επιστήμονες συγκοινωνιολόγοι πως πιο πολλοί δρόμοι δυσχεραίνουν το κυκλοφοριακό πρόβλημα. Εν τζιαι κοντά στο νου: Άμα έσσιεις ένα καλαμάκι μέσω του οποίου πρέπει να περάσει το νερό σου που μέσα εν πανά βάλεις το νερό σου μέσα σε τάγκι δίτονο πάλε την ίδια ώρα εν να χρειαστεί για να σσιονωστεί με το αν έβαλλες την ίδια ποσότητα νερού σε παούρι. ΑΝ θέλεις να τελειώνεις γλύωρα άλλαξε πρώτα το καλαμάκι τζιαι βάλε τουλάχιστον λάστιχο του νερού τζιαι μετά προχώρα να πιντώσεις - αν χρειάζεται πλέον - το τάγκι το δίτονο...

Κυπριακή φιλοξενία

Στις αρχές του Απρίλη η Ομοσπονδία Ποδηλασίας τζιαι ειδικόττερα οι αθρώποι πίσω που το Cyprus Sunshine Cup εδιοργανώσαν τον πρώτο διεθνή Ποδηλατικό Γύρο Γεροσκήπου. Στα πλαίσια της προετοιμασίας για τον αγώνα εβρέθηκα κατά της 11 τη νύχτα να κάμνω τόξα με spray πας το δρόμο τζιαι να βάλλω σχετικές ανακοινώσεις στα σπίθκια των μικροσκοπικών χωρκών στις όχθες του Διάριζου που τα οποία επερνούσε ο αγώνας.

Τα χωρκά τούτα εχτός που πολλά μιτσιά, εθυμίσαν μου τζιαι άλλες εποχές. Εποχές που ο κόσμος εζούσε ένα με τη φύση, τζιαι που δουλειά (ως χώρος) τζιαι σπίτι εν επολλοξεχωρίζαν… Αυλάες με τις κάσσιες των πορικών ή με εργαστήρια μέσα τζιαι τα εργαλεία της δουλειάς να σμίουν με τα παιχνίθκια των κοπελλουθκιών. Οι εικόνες εθυμίσαν μου μιαν άλλη Κύπρο, με κόσμο που η δουλειά του εν έξω στη φύση τζιαι που η φύση καθορίζει το οχτάωρο τζιαι όι το ρολόι, κόσμο απλό τζιαι αγαθό τζιαι όπως αποδείχτηκε τζιήνη τη νύχτα με ανοιχτές τις πόρτες του για τον καθένα που εν να περάσει το καντζιέλλι της αυλής του.

Με τες πρώτες ανακοινώσεις που εστερέωσα στις σσιησμαθκιές των πόρτων τζιαι μέσα στα κάντζιελλα των παραθύρων αρκέψαν να ανάφκουν τα φώτα τζιαι να αννοίουν οι πόρτες. Μετά που την αρχική επιφυλαχτικότητα τζιαι τες εξηγήσεις για το τι εγύρεφκα έτσι ώρα μες τες αυλάες τους, οι πόρτες των σπιθκιών αννοίασιν διάπλατα. Εν θυμούμαι πόσες φορές άκουσα τζίνη τη νύχτα “κόπιασε γιε μου να πιείς ένα καφέ/ζιβανία/κρασί/νερό/λεμονάδα/φάεις ένα πιάτο φαΐ”. Θυμούμαι όμως πως σε κάθε περίπτωση εδυσκολεύτηκα να απορρίψω τη πρόσκληση. Στο “να ‘σαι καλά μάστρε/γιαγιά/κουμπάρε, έχω ακόμα πολλή δουλειά” η σίουρη απάντηση ήταν “οι δουλειές εν λίφκουν γιέ μου, πιέ ένα βρόκκο να πνάσεις τζιε πάλε”. Ο χρόνος επίεζε με πολλά όμως οπότε πέραν που καμιά θκιό καντίλες νερό εν τους εκαταδέχτηκα.

Εντυπωσιάσαν με πολλά όμως τούτοι οι αθρώποι. Έχοντας πολλά χρόνια να πάω στο χωρκό είχα ξεχάσει πως εν ο κόσμος που εν ζιει μέσα ή κοντά στες πόλεις. Θωρώ τους που περνώ που μες τα χωρκά τους με το ποδήλατο ή άμα στήνουμε τη διαδρομή κανενός αγώνα αλλά είσσιε τζιαιρο να συνοπλαστώ μαζί τους. Ακούμε που τους ξένους που έρκουνται να βουρίσουν στους αγώνες μας για τη φιλοξενία μας τζιαι παραξενεφκούμαστε αφού εμείς θωρούμε τους Κυπραίους έτοιμους να φάσιν ο ένας τον άλλο. Οι συγκεκριμένοι ξένοι όμως εν έρκουνται με για τις πόλεις μας, με για τα κκαφέ μας μας. Τζιαι τζιήνο για το οποίο έρκουνται βρίσκουν το σε έτσι χωρκούθκια, ξεχασμένα που το χρόνο τζιαι που την αλλοτρίωση των πόλεων μας με κόσμο που εν εξίασε τι σημαίνει να είσαι άθρωπος.

Αγοράζοντας νέο ποδήλατο

Αποφάσισες να ασχοληθείς με το Mountain bike. Πριν πάρεις τα βουνά και τα λαγκάδια χρειάζεται να αγοράσεις ένα ποδήλατο που θα σε μεταφέρει με ασφάλεια και θα σου επιτρέψει να απολαύσεις τις εξορμήσεις σου. Με μια πρώτη ματιά στην αγορά βρίσκεσαι μπροστά σε ένα πέλαγος από επιλογές ποδηλάτων και αξεσουάρ. Ακολουθώντας τις πιο κάτω βασικές συμβουλές θα κάνεις σωστές αγορές:

Το φτηνό είναι ακριβό! Απέφυγε ποδήλατα από σούπερ μάρκετ και υπεραγορές φτηνών ποδηλάτων. Προτίμα ένα εξειδικευμένο κατάστημα το οποίο θα έχει περισσότερες επιλογές και θα μπορέσει να σου προσφέρει πολύτιμες συμβουλές για τις ανάγκες σου. Ένα ποδήλατο από €350 και πάνω μπορεί να καλύψει τις ανάγκες ενός νεοεισερχόμενου ποδηλάτη. Κάθε επιπλέον ευρώ που δίνεις σου προσφέρει περισσότερη άνεση και αξιοπιστία. Πάνω από €1500 αρχίζεις και πληρώνεις την τρέλα σου!

Το internet είναι σύμμαχος σου! Μην βιαστείς να αγοράσεις. Πέρνα από όσο περισσότερα καταστήματα μπορείς και ψάξε τα ποδήλατα που είδες στο internet. Διάβασε τι έχουν να πουν άλλοι κάτοχοι τους σε ιστοσελίδες όπως το mtbr.com και σε ποδηλατικά forum. Δες και τις επιλογές που έχεις για αγορά από το internet. Οι πιο φτηνές τιμές του internet όμως δεν αποτελούν πάντα την καλύτερη επιλογή. Από τη σχέση που θα δημιουργήσεις με τον ποδηλατά σου θα εξαρτηθούν οι μέρες αποχής λόγω τεχνικών βλαβών.

Αξεσουάρ. Για αρχή τα μόνο αξεσουάρ που χρειάζεσαι είναι το απαραίτητο κράνος και ένα παγούρι για νερό. Αγόραζε τα υπόλοιπα αξεσουάρ με βάση τις ανάγκες που θα σου παρουσιάζονται.

Καλές βόλτες!

Πού να πάω με το ποδήλατο μου;

Αγόρασες το ποδήλατο σου και διερωτάσαι που θα το χρησιμοποιήσεις;

Το Mountain Bike είναι τόσο ευέλικτο όχημα που μπορείς να το απολαύσεις ακόμα και αν βρίσκεσαι στο κέντρο της Λευκωσίας σε ώρα κυκλοφοριακής αιχμής! Ανεβοκατέβα τα άδεια πεζοδρόμια στη λεωφόρο Λεμεσού και Μακαρίου, κάνε σλάλομ ανάμεσα στα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα και τους εκνευρισμένους οδηγούς της οδού Σάντα Ρόζα δείχνοντας τους ποιο είναι το πιο γρήγορο όχημα μέσα στη πόλη, παίξε στα σκαλοπάτια που σε κατεβάζουν στη τάφρο των ενετικών τοιχών, πάρκαρε το ποδήλατο δίπλα σου σε κάποιο καφενείο της παλιάς Λευκωσίας και ριλάξαρε για λίγο πριν ξαναχυθείς στους δρόμους!

Βέβαια από το όνομα και μόνο μπορείς να αντιληφθείς πως το Mountain Bike δείχνει τις πραγματικές του ικανότητες όταν το ξαμολήσεις στο βουνό. Χαμένος μέσα στα πεύκα του Τροόδους και του Μαχαιρά, μπαινοβγαίνοντας στο εκτενές δίκτυο των μονοπατιών του Τμήματος Δασών, με την αδρεναλίνη να ρέει άφθονη, δημιουργείτε μια ευφορία που άνετα μπορεί να συγκριθει με τα καλύτερα σου μεθύσια! Επιστρέφοντας μετά από μια μέρα στο βουνό και στη φύση θα έχεις γεμίσει τις μπαταρίες για πολλές μέρες κλειδωμένος μέσα σε ένα γραφείο.

Η απάντηση στην αρχική ερώτηση είναι απλή: Η φαντασία σου δημιουργεί τον παιχνιδότοπο σου! Άστην ελεύθερη να οργιάσει και η απόλαυση μπορεί ξεκινά έξω από την πόρτα σου!

Ιδανικοί χώροι για Mountain Bike στη Κύπρο:
Πάρκο Αθαλάσσας, Εκδρομικός χώρος “Μάντρα του Καμπιού” στο Μαχαιρά, Πλατεία Τροόδους, Φοινικάρια στη Λεμεσό, Ασπρόβραχοι του Governors Beach, λόφος πάνω από την Ορόκληνη, Ακρωτήρι Cavo Greko, Ακάμας, Δάσος Πάφου.

ντροπή σας...

http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=15271&-V=videos
Η Κυπριακή δικαιοσύνη απεφάνθη ότι από όσους πρωταγωνιστούν στο βίντεο αυτό, πρέπει να προστατεύσει τους αστυνομικούς από τον κακό κάμεραμαν, ο οποίος φοβάται να παρουσιαστεί και να δώσει μαρτυρία. Λες και μπορούσε να το δημιουργήσει από μόνος του αυτό το βίντεο.

Λες και υπήρχε περίπτωση στη Κύπρο να έχει διαφορετική κατάληξη μια τέτοια υπόθεση... Το μαχαίρι έφτασε στο κόκαλο. Η σήψη στην αστυνομία έχει καταπολεμηθεί.
Ραντεβού στη δίκη της Ήλιος για άλλη μια μαχαιριά ως το κόκαλο...

Ντροπή σας αλήτες...

loneliness...

So no one told you life was gonna be this way
Your jobs a joke, you're broke, your love life's D.O.A.

It's like you're always stuck in second gear
And it hasn't been your day, your week, your month,
or even your year
but..

I'll be there for you
When the rain starts to pour
I'll be there for you
Like I've been there before
I'll be there for you
'Cuz you're there for me too...

Yeah right...

Παίξε βραχνή μου φυσαρμόνικα

Παίξε βραχνή μου φυσαρμόνικα
ποιος ξέρει τώρα πια αν με θυμάται
παίξε για την αγάπη μου
που μ' άλλονε κοιμάται